قصه ی منظوم: مثل یه شهر قصه
- پنجشنبه, ۱۰ مهر ۱۳۹۳، ۱۲:۴۳ ب.ظ
یه بچه با مادرش رفته بودن مهمونی
یکسره اذیت می کرد می گفت: « باید بمونی
دلم می خواد هنوزم بازی و بازی کنم »
مامان می گفت: « بگو که زبون درازی کنم »
کوچولوی قصه مون شر و شر و شر می گریه
دلش حسابی پره با دل پر می گریه
اگه مؤدب باشه وقتی که جایی میرن
مامانی قولش میده به شهر بازی برن
شهر بازی قشنگه مثل یه شهر قصه
یه شهر قصه ای که نداشته باشه غصه
رو صندلی ماشین می پره بالا پائین
آقا راننده میگه: آهای کوچولو! بنشین
بازی خوب و سالم شور و نشاط میاره
خدایا! شهر بازی چه بازی هایی داره!
مامان بابا مهربون بازی ها هم میل اون
خدای ما چه خوبه نعمت او فراوون
میدوه مثل آهو به سوی بازی هایش
کفشای او گشاده درمیره کفش پایش!
تاب میخوره چه محکم وای که چقد یه دنده ست
میره تا آسمون ها فکر می کنه پرنده ست!
مامان بابا برایش می کنن از دل ، دعا
زمین چه سفت وسخته نیفته از اون بالا
*
قطار که از راه میاد می پره شاد و خندون
با قطاره می گرده دور تموم ایرون
میره به مازندرون به شیراز و اصفهون
به پابوس امامش به استان خراسون
تونل وحشتش هم وحشت هر مرد و زن
نه تنها این کوچولو خیلی ها جیغ می زنن
*
حالا تو استخر توپ داره شنا می کنه
با دست و پاها مثلِ قورباغه ها می کنه
شب شده و مثل روز هوا ولی روشنه
به دور هر وسیله چراغ چشمک زنه
مسئول چرخ عصار میگه که جاها پره
کوچولومون میدوه به سوی یک سرسره
از بچه های قلدر حسابی ناراحته
از همه چی مهم تر رعایت نوبته
لیز می خوره پای او انگاری توی برفه
سرسره بازی که نیس اسکی روی برفه
*
الّا کلنگ و تیشه تنهایی که نمیشه
پس کی میاد که با او دوست بشه تا همیشه؟
برای الّا کلنگ دوستای نزدیک میشن
یه دفعه قدّ بابا یه دفعه کوچیک میشن!
خنده های بانمک سوار چرخ و فلک
هوای پاکی میده صورتشو قلقلک
*
میدونه شهر بازی رفت و آمد زیاده
مواظبه گم نشه آدم بد زیاده
گل های رنگی رنگی باغ به این قشنگی
نمیره توی گل ها چه بچه ی زرنگی!
همراه خود آورده یه توپ سرخ و آبی
با همدیگه می کنن یه بازی حسابی
مامانی داور میشه هی سوت و سوت میزنه
بابایی دروازبان کوچولو شوت میزنه
یه ضربه ی چرخشی که بابا دیر می پره
مثل همیشه بازم کوچولومون می بره!
میدونه صبح تا غروب مشغول کار و بارن
و گرنه مامان بابا خیلی اونو دوست دارن!
*
مامان مهربونش به به چه سوپی پخته
برای پهلوونش چه شام خوبی پخته!
یه بچه اون دور و بر داره نیگا می کنه
فوری برای او هم یه کاسه جا می کنه
روی همه می خنده ستاره ی شب شده
چشم نخوره الهی! چقد مؤدب شده!
*
به او چه خوش گذشته صفر و یک و دو و سه
روی مامان بابا رو یادش باشه ببوسه!
کوچولو بی بهونه بر می گرده به خونه
سرش که سنگین شده می افته روی شونه!
چشمای سبزش حالا پسته ی بسته گشته
الهی! من بمیرم حسابی خسته گشته
تو بغــل مامانــش لگـــد پرانی داره!
خواب می بینه هنوزم گل روی گل می کاره
