فلک

به دنیا ، گل برای مردن آمد

دل من هم برای شیون آمد!

فلک در روز شادی فکر من نه

شبان غصه یادش از من آمد!

درگاه الهی

اگر امروز طی شد ، امشبم هست!

اگر امشب نشد ، فردا شبم هست!

اگر فردا و فردا شب نشد ، باز

به درگاه الهی مطلبم هست!!

عشق تو

 زدم عشق تو را ، بر سنگ سینه!

 نفس در جنگ شد - در جنگ سینه!

 غم عشق تو دریا بود و دریا -

 نمی گنجد به تُنگ تَنگ سینه!!

چشمه ساران

تو را دیدم به دورت تاب خوردم!

نشستم - تشنه بودم - آب خوردم

چه شیرین بود آب چشمه ساران

پس از زهری که از مرداب خوردم!

رها

تو را دیدم سوار بال قوها

که می رفتی به شهر آرزوها

خودت را یافتی آنجا نشسته

« رها » در انتهای جست و جوها!

واژگون

بیا اینجا که از دنیا برون است

به صحرایی که گل ها واژگون است¹

مگر بینم نصیب من قشنگی

مگر بینم نصیب تو جنون است!!

1. دشت لاله های واژگون - خوانسار

باغ و پروانه

بنفش و آبی و زرد و سفیدم

به رنگارنگی ات اما ندیده م!

تو باغی سبز ، و من پروانه ای شاد

که از این گل به آن گل می پریدم!!

زمین گیر

تو را هر قدر می کردم نظاره

دلم می گفت با چشمم : دوباره!

زمین گیرت شدم ، اما دلم را

دلم را با تو بردم تا ستاره!!

گلپوش

به گلپوشی که بر تن کرده باشی

بدین شمعی که روشن کرده باشی

عبـــورت اتفـــاقی بر من افتاد!

تو حاشا یادی از من کرده باشی!

عزیزم

به قدر مردم اینجا بی وفا بود!

حساب یارم از مردم جدا بود!!

گل و خورشید و مهتاب و فرشته

عزیزم مظهر لطف خدا بود!