بخت

پی اش بودم که « بختم » شد پرنده!

زدم بر آسمان ها ، شد چرنده!

زدم بر دشت ، ماهی شد به دریا!

زدم بر آب ، شیری شد درنده!

بدبختی

کسی شب های تار من ندارد

شب من نقطه ی روشن ندارد!

به چه زل می زنی؟ لبخند عابر!

برو ، بدبـــختی ام دیدن ندارد!