علاج

 تو رفتی ؛ مرگ شد تنها علاجش

 به ناگه ریخت آبی - تخت و تاجش

 کجا فرهــاد عاشــق بود؟! عاشق -

 نمی افتــد به تیشــه احتیاجــش!!

تلویزیون

مرد تله تکست می خوند.

زن نمی خواست تنها صدای فیلمو بشنوه.

شوهر متوجه نگاه های سنگین زن شد.

خواست چیزی بگه که تلویزیون گفت:

« چته؟! چرا برّ و برّ منو نیگا می کنی؟ مجسمه! »

زن خواست جواب بده که تلویزیون گفت؟

« مگه یه ذره از خودت خجالت بکشی ، خودخواه! »

مرد از تله تکست خارج شد.

زن پای فیلم نشست.

آخر فیلم جدایی بود!!

همدل

نفس نفس می زد.

با عجله به خونه اومده بود که پیش از همه پیدا شدن کلیه رو به باباش خبر بده!

بابا تو خونه نبود ، نگران شد.

به بیمارستان سر زد تا از حال مادرش خبر بگیره که ...

باباشو رو تخت دیگه کنار تخت مادرش دید!!

مسجدی

شب حسابی برف باریده بود.

تجهیزاتمو بعد مدت ها از گوشه ی انباری برداشتم که صبح زود قبل از همه سرِ تپه باشم!

در و که باز کردم ...

با کمال تعجب دیدم کوچه به اندازه ی عبور یکی دو نفر باز شده!

ذهنم به سراغ او رفت ، اما برای اطمینان جای تنها قدمی را که بر برف های کوچه نقش بسته بود ، دنبال کردم!

بله درست حدس زده بودم : قدم ها به مسجد ختم می شد!!

این همه خورشید

چرنده و چریده         درنده و دریده

                پرنده و پریده

خدا چقد نشانه         برامون آفریده

                         ***

 

چه نعمتا - به آدم -         خدای مهربون داد

              جون داد و آب و نون داد

به دست انبیاءش           راهو به او نشون داد

                        ***

محمد مصطفی         رسول آخرینه

               رحمت عالمینه

تو جمع پیغمبرا          از همه بهترینه

                      ***

سلام ما بر علی        که اولین امامه

               امام انس و جانه

عید بزرگ غدیر            شاهد این پیامه

                        ***

 

کی میتونه بی وضو          اسم عزیزش بره؟!

                   از همه کس برتره

فاطمـه ، یار علی              دختــر پیغمبـــره

                           ***

 

حسن که رفتار او           رفته به رخسار او

                  خدا نگهدار او

زهر جفایش دهد            همسر بدکار او

                          ***

 

کشته ی راه خدا             به دستور یزید شد

              کشته ای روسفید شد

تشنه ، حسین زهرا          به کربلا شهید شد

                             ***

 

آقا امام سجاد               کلی عبادت می کرد

            طاعت و طاعت می کرد

خیلی می شد بگریه          یاد قیامت می کرد

                             ***

 

باقـــر امام پنجم           علمو شکافنده بود

              خورشید تابنده بود

خدای بهترین را           نکوترین بنده بود

                         ***

 

جعفر صـادق ، که او         هرچه خدا خواست، می گفت

              بی کم و بی کاست می گفت

هـــزار هــزار روایــــت        هرچه می گفت راست می گفت

                               ***

 

حضرت کاظم اگر           کسی اونو می آزرد

            خشم خودش رو می خورد

تو سختیای زندون          اسم خدا رو می برد

                          ***

 

معصوم پاک دهم             تو اماما هشتمین

               راضی اهل زمین

ضامن آهو رضـــا             خورشید ایران زمین

                          ***

 

امام بخشنده مون          یعنی امام جـــواد

                 امـــام با اعتمــاد

چیزی که در خانه بود         به مستمندان می داد

                               ***

 

وقتی امام هادی          میون شیــرا افتاد

               در همه غوغا افتاد

هر شیری که اونجا بود        به پای آقــا افتاد

                                ***

 

اینهمه مکر و حیله           اینهمه افسونگری

                 با حسن عسکری

لشکری از پیش رو            پشت سرش لشکری

                             ***

 

مخفی پشت ابره           زار و غریب و تنها

                  مهدی آل طه

این همه خورشید بودن       این ، آخرین آنها

                               ***

 

ای ابر تیره تیره!         کی میشه قلب ما شاد؟!

              ای ابر و بارون و باد!

کی میشه در آسمون         دوباره خورشید بیاد؟!

                               ***

باران

 گهی بر آسمان ، گه بر زمینم

  به خود یک لحظه آرامش نبینم

  غبارم من ؛ تو بارانی ؛ و تنها

  تو را وقتی ببینم می نشینم!!

قله

سرم شد زخمی دیوارها! - من

مرو راهی که رفتم بارها! - من

شنیــدی قلــه ها را فتـح کردم

و نشنیدی که در منقارها!! - من

او

چو مار انداختم من پوست ، در دل!

گرفتم عشــق پـاک دوســت در دل!

کنـون آن که تنم را می برد پیـش

من و دل نیستیم ؛ آن اوست در دل!

ویران

تو را با سوز دل در نی بریزم!

بنای مرگ خود را پی بریزم!

بنایی نیمــه ویرانـــم خدایـــا!

و می لرزم ، ندانم کی بریزم؟!

کی ام؟!

کی ام؟ یک لا قبای بی سوادی

کی ام؟ افکار خشک رو به بادی

نوشتم دفتری ؛ شعرش تو کردی!

زدم حرفی ؛ پر و بالش تو دادی