تاوان

بس نبود آن همه تاوان گناه

که روی باز همان باطل راه؟!

           چه همه زود فراموشت شد

           قصه ی آن همه رنج جانکاه!

تو نبودی که زدی خانه ی او

در شب جمعه به اشک و با آه؟

            « که نما دور بلا را ز سرم

            که ببخشای مرا عمر تباه

به تو سوگند که گر این بکنی

نروم هیچ دگر ز ین درگاه »

        خوب دیدی که خداوند چه کرد

           خوب دیدی کرم شاهنشاه

ولی ای وای! نمودی پاره

ریسمانی که گرفتی در چاه

            تا مواجه به گناهی گشتی

              بردی از یاد ، تعهد ناگاه

باز برگرد ... و العفو العفو

باز برگرد ... و الله الله