گلوی باطل

جوانی ام نرفته، جز ... در آرزوی باطلی

خدا! چه داده ای مرا؟! ... دلِ مگوی باطلی

 کسی ز خویش گم شده، به کوچه های جهل و من

 به جست و جو فتاده ام ... به جست و جوی باطلی

برو برو،  بــــــــــرو هوس! خدای وادی عبث!

چه خوانده ای به گوش من، به جز گلوی باطلی؟!

چقدر با خودِ خودم به گفت و گو نشسته ام

که ای بشر! بشر بشو؛ چه گفت و گوی باطلی!

خوشا زمین گذاشتن، سر پر از غرور را

نه قیل و قال بیخودی، نه های و هوی باطلی

نماز خوانده ام؟ بلی - قبولی اش ... خدا کند -

نماز خوانده ام ولی، وضو وضوی باطلی!

به سوی باده رفتنم، در این زمانه حتمی و

فقط ببخش، می روم اگر به سوی باطلی!

دقیقه ها غنیمت است ... شعر بایدم نوشت

و تشنه ای که می کشد، به سر سبوی باطلی!