این همه خورشید

چرنده و چریده         درنده و دریده

                پرنده و پریده

خدا چقد نشانه         برامون آفریده

                         ***

 

چه نعمتا - به آدم -         خدای مهربون داد

              جون داد و آب و نون داد

به دست انبیاءش           راهو به او نشون داد

                        ***

محمد مصطفی         رسول آخرینه

               رحمت عالمینه

تو جمع پیغمبرا          از همه بهترینه

                      ***

سلام ما بر علی        که اولین امامه

               امام انس و جانه

عید بزرگ غدیر            شاهد این پیامه

                        ***

 

کی میتونه بی وضو          اسم عزیزش بره؟!

                   از همه کس برتره

فاطمـه ، یار علی              دختــر پیغمبـــره

                           ***

 

حسن که رفتار او           رفته به رخسار او

                  خدا نگهدار او

زهر جفایش دهد            همسر بدکار او

                          ***

 

کشته ی راه خدا             به دستور یزید شد

              کشته ای روسفید شد

تشنه ، حسین زهرا          به کربلا شهید شد

                             ***

 

آقا امام سجاد               کلی عبادت می کرد

            طاعت و طاعت می کرد

خیلی می شد بگریه          یاد قیامت می کرد

                             ***

 

باقـــر امام پنجم           علمو شکافنده بود

              خورشید تابنده بود

خدای بهترین را           نکوترین بنده بود

                         ***

 

جعفر صـادق ، که او         هرچه خدا خواست، می گفت

              بی کم و بی کاست می گفت

هـــزار هــزار روایــــت        هرچه می گفت راست می گفت

                               ***

 

حضرت کاظم اگر           کسی اونو می آزرد

            خشم خودش رو می خورد

تو سختیای زندون          اسم خدا رو می برد

                          ***

 

معصوم پاک دهم             تو اماما هشتمین

               راضی اهل زمین

ضامن آهو رضـــا             خورشید ایران زمین

                          ***

 

امام بخشنده مون          یعنی امام جـــواد

                 امـــام با اعتمــاد

چیزی که در خانه بود         به مستمندان می داد

                               ***

 

وقتی امام هادی          میون شیــرا افتاد

               در همه غوغا افتاد

هر شیری که اونجا بود        به پای آقــا افتاد

                                ***

 

اینهمه مکر و حیله           اینهمه افسونگری

                 با حسن عسکری

لشکری از پیش رو            پشت سرش لشکری

                             ***

 

مخفی پشت ابره           زار و غریب و تنها

                  مهدی آل طه

این همه خورشید بودن       این ، آخرین آنها

                               ***

 

ای ابر تیره تیره!         کی میشه قلب ما شاد؟!

              ای ابر و بارون و باد!

کی میشه در آسمون         دوباره خورشید بیاد؟!

                               ***

باران

 گهی بر آسمان ، گه بر زمینم

  به خود یک لحظه آرامش نبینم

  غبارم من ؛ تو بارانی ؛ و تنها

  تو را وقتی ببینم می نشینم!!

قله

سرم شد زخمی دیوارها! - من

مرو راهی که رفتم بارها! - من

شنیــدی قلــه ها را فتـح کردم

و نشنیدی که در منقارها!! - من

او

چو مار انداختم من پوست ، در دل!

گرفتم عشــق پـاک دوســت در دل!

کنـون آن که تنم را می برد پیـش

من و دل نیستیم ؛ آن اوست در دل!

ویران

تو را با سوز دل در نی بریزم!

بنای مرگ خود را پی بریزم!

بنایی نیمــه ویرانـــم خدایـــا!

و می لرزم ، ندانم کی بریزم؟!

کی ام؟!

کی ام؟ یک لا قبای بی سوادی

کی ام؟ افکار خشک رو به بادی

نوشتم دفتری ؛ شعرش تو کردی!

زدم حرفی ؛ پر و بالش تو دادی

فوت و فن!

یکی می گفت :

مواظب باش به هیچ وجه امتیاز ندی!

یکی می گفت :

همان اول کار و تموم کن!

یکی می گفت :

فوت و فنشو فلانی خوب بلده!

.............

جوون ، تنها قصد ازدواج داشت!!!

فرشته

یه ماهی از این ماهها      خرداد و ، تیر و ، بهمن

شبیـــه پـــــروانه ای        به دنیــــا اومـــدم مـن

 

یکـــی کنــــار تختــــم         یه یــار مهربـون بـود

یکی سر کار می رفت       به فکر آب و نون بود

 

از دو طرف - چپ و راست -       بـــودن مواظــب مــن

مثـــــل دو تـا فرشتـــــه          که روی شونه م بودن

 

خدا! خــدای نازم!            خدا ! خــدای خوبم!

برای مــن نگهدار             مامــان بابــای خوبم

دلخانه

اگر چه ظاهری ویرانه داری

تو در دل های مردم خانه داری

چراغ خانه ات خاموش و اما

به دورت این همه پروانه داری!

تبسم

وزید از هر طرف باد خدا ... سرد

گل سرخ و ... گل نیلی ... گل زرد

گــل زردم! رخـــت را آن طرف کن

تبســم هایت اشکــــم را درآورد!