مولا

نام تو که می رود ، زمین می لرزد!

دل های غریب مؤمنین می لرزد!

وقتی تو بیایی به عدالت ، مولا!

در گـــور تـن منافقیــن می لرزد!

جدا افتاده

بد دیده ، ولی تمام لبخند زنم!

با خنده دل شکسته را بند زنم!

چون شاخه ای از خلق - جدا افتاده

خود را به درخت عشق پیوند زنم!!

مرگ و زندگی

بر دامن سبز زندگی روئیدیم!

گشتیم تنومند و به خود بالیدیم!

مرگ است که وارهاند از پوکیمان!

مرگ است که از حیات خوشتر دیدیم!

عشق من

لبخــند لــب منی تو ؛ لبخـــند! مرو

شیرینـــی روزگـــــارمی ؛ قنــــد! مرو

تو عشق منی ؛ کیست نداند هستی!

ای دوست! تو را به عشق سوگند مرو!

بهار

ای سینه! چه بی قرار هستی امشب

دلتنــگ نگــاه یــار هستی امشب!

امروزِ تو: باد و برگ و ، فردایت: یخ

تو منتــظر بهــار هستی امشب!!

گسسته

آن چیز که در دلم نشسته عشق است

از غیر خودش مرا گسسته ، عشق است

سر تا به قدم نیازمندم ؟؟؟! این نیست!

آنی که مرا به یار بسته ... عشق است!

الله

تو ترک پناه چه کسی را کردی؟!

آزرده ، نگاه چه کسی را کردی؟!

اصلا کمی و زیادی اش مطرح نیست!

« الله » گناه چه کسی را کردی؟!!

اندوخته

دریافت

در های بهشت

تنها نه نگاه و گفتگویم بستــــــــــند

بر روی تـــــــــــــــــو ، راه آرزویم بستــــــــــــند!

کافر که نبــــــــــودم ؛ از چـــه پس این مـــــــــــــردم

درهای بهشت را به رویم بستند؟!!

بی نهایت

در چشم تو ، پاکی و صفا برپا بود

در چشم تو ، شور و شوق صد دریا بود

در وسعــت بی نهـایتت آخر سر

من ، گم شدنم از ابتدا پیدا بود!!