تو و من

درختم من ؛ خوشی ها برگ هایم

بهاری تو ، که می بخشی صفایم

تو می آیی خوشی ها بر تنم سبز!

تو می کوچی و می ریزد به پایم!

این دل

غم عشقش فرو کردم به این دل

چو یارم رفت ، رو کردم به این دل

دلم را - هیچ کس - از من نگیرید!

من از او دور ، خو کردم به این دل!

شهر غربت

غم و رنجم تو ، جلادم تو هستی

دلیل قلب ناشادم تو هستی!

کسی با این همه در شهر غربت

اگر آخر کند یادم ، تو هستی!!

اشاره

اگر در آسمان ها تک ستاره م

به سوی توست انگشت اشاره م!

اگر لبخند تو... ، لبخند من چیست؟!

به لبخندی دهی عمر دوباره م !

پی تو

چمــن گیـرا و گیـراتر تن تـو!

دمـن پسـت است پیش دامـن تـو!

تو گل ها را یکایک بو کنی ؛ من

دَوم از پـی ، پـی بوئیـدن تـو!!

وفایت

وفــا گفتند از خوبان مخواهید

عوض شد دید من وقتی تو را دید!

قشنگی تو تا مهتاب نقره ست!

وفایت تا طلای ناب خورشید!

بخت

پی اش بودم که « بختم » شد پرنده!

زدم بر آسمان ها ، شد چرنده!

زدم بر دشت ، ماهی شد به دریا!

زدم بر آب ، شیری شد درنده!

تکان

 نمکدان : تو ؛ نمک : من ... شور یعنی!

 به عشق و عاشقی مشهور یعنی!

 دلت را ریختی بیرون ز حلقت!!

 تکانی کرد ما را دور یعنی!!

شاهد

زمان در انتظار زادن توست!

زمین در حسرت گل دادن توست!

ولی هر روز ، از برج نبوده

جهانی شاهد افتادن توست!!

با عشق

یخ سرد دلم ، وا رفت با عشق!

دلم تا شور دریا رفت با عشق!

طنابـی بود آویـزان ز خورشیـــد

دلم چسبید و بالا رفت با عشق!