تشنه لب

درست مثل بزرگترها ، آب که می خورد دستشو به سینه میذاشت و می گفت:

قربون لب تشنه ت یا حسین!

اما همه ش از یه چیز ناراحت بود ...

از اینکه چرا وقتی کوچکتر بود ، نمی تونسته قصه ی کربلا را بفهمه تا هر وقت شیر می خورد می گفت:

قربون لب تشنه ت یا علی اصغر!

داستان

خواست داســــــتان بنویسه؛

دفترشو برداشت و نوشت:

« یکی بود، یکی نبود! »

ادامه هر چی فکر کرد،  چیزی به خاطرش نرسید.

سال ها بعد که خبر مرگش پخش شد؛

تُو دفترش هنوز همون دو جمله بود:

« یکی بود، یکی نبود!! »