درگاه الهی

اگر امروز طی شد ، امشبم هست!

اگر امشب نشد ، فردا شبم هست!

اگر فردا و فردا شب نشد ، باز

به درگاه الهی مطلبم هست!!

عشق تو

 زدم عشق تو را ، بر سنگ سینه!

 نفس در جنگ شد - در جنگ سینه!

 غم عشق تو دریا بود و دریا -

 نمی گنجد به تُنگ تَنگ سینه!!

چشمه ساران

تو را دیدم به دورت تاب خوردم!

نشستم - تشنه بودم - آب خوردم

چه شیرین بود آب چشمه ساران

پس از زهری که از مرداب خوردم!

رها

تو را دیدم سوار بال قوها

که می رفتی به شهر آرزوها

خودت را یافتی آنجا نشسته

« رها » در انتهای جست و جوها!

واژگون

بیا اینجا که از دنیا برون است

به صحرایی که گل ها واژگون است¹

مگر بینم نصیب من قشنگی

مگر بینم نصیب تو جنون است!!

1. دشت لاله های واژگون - خوانسار

تغافل

انتظار تو کشم

بسیار است!

بی که یارم باشی!

فکر و ذکرم رخ ماه تو نشستن دیدن

بی که فکر شب تارم باشی!

جمله ای پاسخ درخواست من -

حاشا نیست!

لا اقل اینکه: برو ، پیف! که عارم باشی!

*

و چه اندازه تغافل باید؟!

انتظار تو کشم باری من

من ، که چیزی به من از تو نرسد -

می دانم!

چه نباشی

چه کنارم باشی!

*

انتظاری به عبث

اما هست!

راه رفته

چون سیل خروشانیم ؛ چون سیلی طوفانیم

هر خار و خسی باشد ، می رانی و می رانیم

یک مشت گره کرده ، گویای توان ماست

این پتک که له کرده ، هر خصم گران جانیم!

کس خون شهیدان را پامال نخواهد دید!

یا عهد نمی بندیم ، یا بسته و می مانیم!

در عشق نمی شاید جز مرد خطر بودن

ما بزدل ترسو را از خویش نمی دانیم!

ای خصم! بترس از ما ، ای بید! بلرز از ما

نگرفته ای درس از ما ، ما بر سرِ میدانیم

تکرار ره رفته ، آبی ست که می نوشند

تا حکم ولی آید ، یک دشت شهیدانیم!

بر دیده ی شب پرها چون خواب پریشانی

استاده چنان کوهی بر قله ی ایمانیم!

هر دفعه که می گفتیم : از پای نمی افتیم

می دیدم و می دیدیم بر گرده ی شیطانیم

ایــــران عزیز من! همـــواره بمان ایمــــــن

ما غیرت شمشیریم ، ما غرش شیرانیم!

باغ و پروانه

بنفش و آبی و زرد و سفیدم

به رنگارنگی ات اما ندیده م!

تو باغی سبز ، و من پروانه ای شاد

که از این گل به آن گل می پریدم!!

زمین گیر

تو را هر قدر می کردم نظاره

دلم می گفت با چشمم : دوباره!

زمین گیرت شدم ، اما دلم را

دلم را با تو بردم تا ستاره!!

گلپوش

به گلپوشی که بر تن کرده باشی

بدین شمعی که روشن کرده باشی

عبـــورت اتفـــاقی بر من افتاد!

تو حاشا یادی از من کرده باشی!