رنگ پائیز

سحر کردیم در تب ها ، چه شب ها

           چه شب ها قصـه ی ما بود و تب ها

بهاران است و باید گل بگــــــــوییم!

          هنـــوزم گیــــــر پائیـــــــــزند لــب ها!

بهره ی عشق

رفیقی زین همه آدم ندارم

و بهره ی عشقی از عالم ندارم!

ندارم مال و مکنت؛ این خلایق

گمان دارند قلبی هم ندارم!!

دروغ چشم

دل و دل شوره ها مرسوم من شد!

انیس لحظه های شوم من شد

تو از اول نرفتی تــا بیـــــــــــایی!

دروغ چشم تو معلوم من شد!!

آدم

به پایت بند محکم می کنم دل!

قسم ؛ روی تو را کم می کنم دل!

من از دست تو کم آسیب دیدم؟!

تو را این بار آدم می کنم! دل!

دریافت

ارزش

دل خونم! نبینم بد بگویی

هر آنچه بر لبت آمد بگویی

دل من! کینه ها ارزش ندارند

فقط از عشق می باید بگویی!

غم عشق

دل( آبــــی ) اگر غم می پسندد

غمی با عشـــــــق توأم می پسندد!

غـــم دنیـــــا، غــــم روزی، غــــم روز

برای خلـــــق عالــــــم می پسندد!

ایمان

شده خاک و ... غم جان دارد ( آبی¹ )

به دل - خاک است - و طوفان دارد ( آبی )

شده خاک و هنوزم بر سر راه ...

به برگشــــت تو ایمــــــان دارد ( آبی )

 

1- (  آبی ): تخلص شاعر است.

غریبی

فتاده از درختی ... برگ زردی

                       به زیر پای باد هرزه گردی

تو وقتی می بریدی از رفیقان

                     دلم! فکر غریبی را نکردی؟!

به قرآن

دریافت

شکاف

تو از دریا ره ساحل گرفتی!

دلی داده بودی، آن دل گرفتی

شکافی کنده بودم ، رو به باغت

شکاف روزنم را گل گرفتی!