عشق یعنی ...

                  دل تو خاطر من تنگ نشد؟

             یعنی اصلا ته دل جنگ نشد؟

آن همه روز که شیرین بودند

خنده های تو دروغین بودند؟!

             شاید آنجا به تو خوش تر گذرد

             سرت از زر ، قدم از پر گذرد!

کاش من تکه ی نانت بودم

همه جا ورد زبانت بودم!

              دست من شانه ی موهایت باد

              شانه ام بالش رؤیایت باد!

من نه از لنگه ی کفشت کمتر

گه مرا هم ز پی خویش ببر

*

گنه از کیست که من خوار شدم؟

اینچنین مرغ گرفتار شدم؟!

              من اگر چوب خورم از یارم

              چوب مهری ست که در دل دارم!

مهر معشوقه ی مردم را بین!

با صبا عشوه ی گندم را بین

            ای جفاکار! تو هم یار شدی؟

            ای همه غصه! تو غمخوار شدی؟

تو بکن ، بار خدایی باشد!

به خدا روز جزایی باشد!

           بی خیالی که چها می گویم

           که نه انگار تو را می گویم!

عشق یعنی تو به هر جا فائق؟!

هر چه کسری ست به پای عاشق؟!

            عشق این نیس به جان تو قسم

            این ز دین نیست به جان تو قسم

که چنین حرف و سخن یاد تو داد؟!

گرد و خاک این همه بر باد تو داد؟!

            تو که این گونه نبودی ، بودی؟

            بخت وارونه نبودی ، بودی؟!

با همه خیر که در سازش هست

پیش تو این همه بی ارزش هست

            عشق یعنی دو محب ، دو محبوب

            عشق یعنی که تو خوبی ، من خوب!!

عشق یعنی که مزن بر دهنم

عشق یعنی که مرنج از سخنم!

*

شِکوه ها گر چه به لب می رانم

تا ابـــد منتـــــــظرت می مانم!