غبطه

من نشسته ؛ بال بال یاکریم

می برد مرا قبال یاکریم

ای گرفتن اوج و پس رها شدن

بر سر جهان ، مثال یاکریم

روی سینه اش گرفته می برد

سیخ کوچکی مدال یاکریم

یک نگاهی آن طرف ، دهنده است

شوق را ، به پا و بال یاکریم

باد می وزد ، و رقص شاخه نیست

دیدنی تر از جدال یاکریم

می چکد جبینش از تلاش و کار

عشق و زندگی ، حلال یاکریم

با تکان من پرید و رفت و برنگشت

من چه ام؟! تو؟! در خیال یاکریم