قصه ی منظوم: مثل یه شهر قصه

یه بچه با مادرش          رفته بودن مهمونی

یکسره اذیت می کرد        می گفت: « باید بمونی

 

دلم می خواد هنوزم           بازی و بازی کنم »

مامان می گفت: « بگو که       زبون درازی کنم »

 

کوچولوی قصه مون           شر و شر و شر می گریه

دلش حسابی پره            با دل پر می گریه

 

اگه مؤدب باشه           وقتی که جایی میرن

مامانی قولش میده         به شهر بازی برن

*

شهر بازی قشنگه         ...