احوالپرسی

دوباره در رهی دیدم تو را من

دویدم دست بوسیدم تو را من

ندانستــم مگر با دیدنم بـــد

چرا احوال پرسیدم تو را من؟!

گلشن

هوا جان می دهد - جان من! - امروز

بــرای پــر زدن ، در گلشــن امــروز

قناری در قفس حبس و تو در خود

دلم! زیباست بشکن بشکن امروز

چشمه

به هرجا دیده گردد ردّ پایش

صفا بخشد زمین را با صفایش

نگردد قطع ، فیض چشمه ای که

به دریا وصل باشد ریشه هایش!

خودسر

هوا ابری و خودسر می شود ، باد

 وزد باز و قوی تر می شود ، باد

 مگو می آورد باران ، که دیدم

 به مرگ باغ منجر می شود ، باد

غصه

گرفته غصــه از پــا تا سرم را

تو قیچی می کنی؛ غم نه ، پرم را

تو یک پایم شکستی ، تا نلنگم

شکستی باز پــای دیگرم را!!

دل من ، دل تو!

مــرا کردی عزیــــز و ... دربـــدر بعد!

مـــرا بردی دل و ... رفتی سفـــر بعد

دلم کنده ... سپس ساقه ... سپس گل!

دلت ناخن ... سپس چاقو ... تبر بعد!

دنیا 2

مرا از نیستی با یک اشاره

              تو آوردی ، به دنیای شماره

بیا کامل بکن لطف خودت را

               مــرا بــردار از دنیــا دوباره!

هیئتی

 عکساشو نیگا می کرد.

 شیرخواره که بود ، اصغرش کرده بودند و رو دست مردم می رفت!

 بزرگتر که شده بود ، عبدالله ش کرده بودند و همراه هیئت سینه می زد!

 امسال می خواستند قاسمش کنند و زنجیر بزنه!

 چقدر دوست داشت زودتر سقا بشه و اصغر و عبدالله و قاسم ها رو آب بده!!

پیشونی بند

« پیشونی بند هزار تومان »

« همه رقم پیشونی بند هزار تومان »

طفلکی خیلی دوست داشت مثل بقیه بچه ها عقب هیئت می رفت و سینه

می زد ؛ اما مادرش یه عالمه پیشونی بند دوخته بود که باید این چند روزه

می فروخت!

پیشونی بند « یا حسین » رو برداشت و با بغض به پیشونیش بست!

چند دقیقه ی یعد ، آقایی اومد و گفت: پسرم! همه ی پیشونی بندات چند میشه؟! واسه هیئت می خوام!!

پسرک نمی دونست از خوشحالی چیکار بکنه؟! فقط یه بار دیگه به پیشونی بندا نگاهی کرد و گفت: یاحسین! و با او به هیئت پیوست!

مهمون عباس

روز تاسوعا بود.

همه برا عزاداری بیرون رفته بودیم.

ظهر که به خونه برگشتیم ، داداش کوچیکم حسابی گرسنه ش شده بود.

برا همین مامان خیلی سریع آشپزخونه رفت که غذا بپزه.

اما داداشم یکسره بهونه گیری می کرد و نق می زد که صدای در خونه به صدا دراومد.

همسایه مون بود ، برامون غذای نذری آورده بود.

من و داداشم نمی دونستیم چطوری بخوریم!

هنوز ظرفمونو تموم نکرده بودیم که دوباره زنگ در خونه رو زدند، این بارم نذری آورده بودند!

حالا مامان و بابا هم با ما غذا می خوردند.

همه که سیر شدیم تازه بوی ناهار مامان بلند شد!

اون روز مهمون حضرت عباس بودیم!